Een lichte obsessie
Zoals jullie weten ben ik lichtjes geobsedeerd door geuren. Lekkere aroma’s zoals koffiebonen, vers gemaaid gras, babyhaartjes, maar ook minder voor de hand liggende zaken als een stoffige bibliotheek, een muffe kelder of zelfs een dampende koeienstal, veranderen me op slag in een snuivend beest. En uiteraard parfums. Dat hoeven echt niet de duurste of meest zeldzame te zijn, ze kunnen even goed van een shampoo of een crème komen.
De blauwe pot
Een van mijn grootste liefdes vind je in de rekken van de supermarkt: de blauwe Nivea pot. Het is (een van) de geur(en) van mijn kindertijd, van een goede vriendin die er helaas niet meer is. Het is mijn versie van het beroemde madeleintje van Proust. En ik denk niet dat ik de enige ben. Net als het logo en de blauw-witte kleurcode associeer ik het met het merk zelf. Alle Nivea producten die anders geparfumeerd zijn, vind ik verwarrend en niet echt. Dat is misschien een kronkel in mijn hersenen, maar het geeft Nivea een voorsprong die de concurrentie zelfs niet met de grootste campagnes kan inhalen.
Een geurkaars, alsjeblief
Ik heb al herhaaldelijk gesuggereerd om het iconische aroma in een geurkaars te verwerken, maar voorlopig neem ik genoegen met het Crème Care gamma. Dat werd voorzien van de typische Nivea geur en bestaat uit een vloeibare handzeep, een crème voor in de douche en een voor in bad. Allemaal hydraterende formules met de verzorgende ingrediënten uit de blauwe pot. We doken in de douche met de douchecrème, die een ‘voelbaar zachtere huid’ belooft, zelfs na het afdrogen.’ Dat zachte gevoel is te danken aan de hydraterende formule. Al zal dat een bodylotion niet overbodig maken voor de droge(re) huid.
