Het Amerikaans-Franse niche parfumhuis Le Labo opende vorig jaar in alle stilte de deuren op de Antwerpse Wapper. Over het verhaal en de parfums heb ik het hier al gehad. Hun exclusieve City Exclusives lijn brengt me opnieuw naar de boetiek. Behalve de vaste collectie heeft Le Labo immers een upscale collectie van 11 geuren, telkens geïnspireerd door een stad. De City Exclusives zijn maar 1 maand (in september) in alle boetieks. De rest van het jaar vind je de 11 parfums uitsluitend in ‘hun’ stad. En moet je dus naar L.A. voor Musc 25 of naar Tokyo voor Gaiac 10.
Het feit dat ze maar 1 maand per jaar te verkrijgen zijn (ook niet online of via andere boetieks) én de pittige prijzen zijn beproefde strategieën om de exclusiviteit te verhogen. Of het perfecte excuus om een citytrip te boeken. Als je portemonnee het toelaat is dit een interessante collectie om te ontdekken. Wel jammer dat Antwerpen er (nog) niet tussen zit! 🙂
Het verband tussen plekken en geuren fascineert me al langer. Ik vind dat grote steden inderdaad een eigen geur hebben. Benieuwd of mijn associaties matchen met die van Le Labo. Ik heb de City Exclusives opgelijst in de volgorde waarin je ze best ruikt, van fris naar zwaar(der):
Limette 37: San Francisco
Het is zeker al 15 jaar geleden dat ik in San Francisco ben geweest, een stad die ik associeer met het zilte water in de baai, de penetrante geur van de zeeleeuwen aan pier 39, vleugjes patchoeli en marihuana in de hippie buurt, … Bij Le Labo doen ze duidelijk niet de toeristische route, want Limette 37 ruikt fris en clean, dankzij citrusnoten (bergamot, petit grain), witte muskus en tonkaboon (voor een zacht, poederig gevoel). Aangenaam, maar een tikje banaal voor die prijsklasse.
Aldehyde 44: Dallas
De meest verrassende uit de reeks vind ik Aldehyde 44. Aldehydes zijn synthetische molecules met niet altijd even aangename aroma’s, van zepig tot een strijkijzer, altijd met een metalige frisheid. Ze worden dan ook eerder voor hun effect (eclat en abstractie) dan voor hun aroma gebruikt in parfum. Chanel N°5 is ongetwijfeld het bekendste aldehydenboeket, maar ook grote parfums van de jaren 70, zoals Rive Gauche van YSL of Métal van Paco Rabanne zijn mooie voorbeelden. Die associatie maakt dat aldehyden een tikje ouderwets kunnen overkomen. De naam doet me ook meteen denken aan haarlak. Ik zie én ruik Texaanse ’trophee wives’ met ‘big hair, gebetonneerd met een paar bussen Elnett. Maar de muskusbasis maakt er een originele, eigentijdse geur van. Voor mensen die van cleane, zachte geuren houden.
Musc 25: Los Angeles
Dit vind ik een van de minst interessante parfums, eerlijk gezegd. Hoofdingrediënt is witte muskus (wat de naam bepaalt, het cijfer wijst op het aantal ingrediënten) die proper, een tikje zeepachtig en zelfs wat metalig ruikt. Musc 25 is een geur voor mensen die eigenlijk niet van parfum houden en gewoon ‘proper’ willen ruiken. Of een alternatief voor Original Musk van Kiehl’s (die goedkoper en beter is, volgens mij).
Baie Rose 26: Chicago
Chicago was de eerste Amerikaanse stad die ik met mijn kinderen bezocht. (voor de lezers van het eerste uur: een citytrip om Trui op haar eerste stek in de States te bezoeken). Misschien logeerden we in een saai deel van de stad, maar ik vond Chicago een tikje burgerlijk. Het centrum is alleszins redelijk corporate, met grote wolkenkrabbers vol kantoren, klassiek geklede mensen, winkels van grote ketens, …. De beroemde jazz clubs heb ik er niet bezocht. Voor Le Labo illustreert Baie Rose 26 tegelijkertijd de levendigheid (roze peper) en de zachte, repetititeve kant (roos) van jazz. Een mooie rozengeur alleszins, op smaak gebracht met roze peper en bessen.
Tubereuse 40: New York
Tubebroos en New York is nog zo’n associatie die ik niet echt volg. Tenzij ze bij Le Labo vooral herinneringen uit de wilde jaren 80 hebben aan New York. Want dit parfum is een moderne interpretatie van de grote bloemenboeketten uit de jaren 80 à la Giorgio Beverly Hills en Dior’s Poison, die de lucht toen bedwelmden. Al is Tubereuse 40 niet van hetzelfde kaliber. De witte bloemen laten zich aanvankelijk van hun properste (lees: eau de cologne) kant zien, in de verf gezet door citrusvruchten en oranjebloesem. Maar Tubereuse 40 is een beschaafd parfum, dat nooit te luid wordt of de bittere, dierlijke kant van de tuberoos toont. Laat je dus niet afschrikken door de naam, liefhebbers van zonnige boeketten moeten deze beslist proberen.
Gaiac 10: Tokyo
Dit vind ik dan weer wel een geslaagde associatie. Van mijn bezoek aan Tokyo een 15tal jaar geleden herinner ik me vooral de neonlichten in het drukke centrum die de nachten helderder maakten dan de dag en de prachtige parken waar wierook werd gebrand bij grote houten tempels. Hoofdingrediënt is gaiac, een rokerige houtgeur die tegelijkertijd ook iets fris (Iso-E-Super?) heeft. Een flinke dosis witte muskus rondt de scherpe kantjes af, voegt iets comfortabel toe en verlengt de houdkracht van het parfum. Een aanrader voor mensen die van frisse houtgeuren houden en klaar zijn voor wat meer ‘fond’. Mijn favoriet uit de reeks!
Poivre 23: London
Je bent een Parijs of een Londen lover, maar zelden apprecieert iemand beide steden evenveel. Ik ben een overduidelijke Parijs fan, Londen begrijp ik niet zo goed. Ik vind het een stad van contradicties, heel high end en marginaal tegelijkertijd, cosmopolitisch met een dorpsgevoel in de verschillende wijken, een multiculturele smeltkroes waar de Britse identiteit (en eigenaardigheden) toch duidelijk aanwezig blijft. Een ‘quirky’ mix die je ook in Poivre 23 vindt: het begint fris en sprankelend (peper, niet zozeer citrus) en evolueert naar een comfortabele Oosterse warmte van vanille, hout en hars. Een vleugje wierook verbindt de peperige aanzet en de Oosterse basis.
Benjoin 19: Moskou
Moskou sprak tot mijn verbeelding toen ik het een dikke 10 jaar geleden bezocht. Ik vind het een intrigerende stad, met een erg rijke geschiedenis en verschillende lagen. Je ziet (of denkt te zien) maffiafiguren in chique restaurants, de mooiste vrouwen met de lelijkste mannen, vermeende spionnen die je lijken te schaduwen, … Drama hangt er in de lucht, je voelt dat er veel meer speelt dan wat je ziet, wat mijn fantasie behoorlijk op hol deed slaan. Een parfum geïnspireerd door Moskou kan voor mij niet anders zijn dan een Oosters parfum. En zo denken ze er bij Le Labo ook over: Benjoin 19 mengt harsen, amber, hout en muskus tot een chique, rijkelijke en sensuele cocktail. Veel basisnoten dus die het parfum erg lang doen houden.
Vanille 44: Parijs
Parijs is mijn lievelingsstad, maar vanille niet meteen mijn lievelingsingrediënt. In mijn ogen dus een bizarre associatie, al ben ik wel opgelucht dat het geen snoeperige vanillegeur is. Meesterparfumeur Alberto Morillas wist er een luchtigheid in te bouwen en met behulp van hout en wierook een gesofisticeerd parfum te maken dat wel de warmte maar niet de kleverige zoetheid van vanille heeft. Eigenlijk ruik je vooral de houtige en kruidige kant van de vanilleboon in zijn geheel, waardoor dit parfum een veel breder publiek kan bereiken dan hardcore vanille liefhebbers.
Mousse de Chêne 30: Amsterdam
Eikenmos associeer ik met bosgeuren, maar niet met een stad als Amsterdam. Dan verwacht ik waternoten of tulpen (mochten die een geur hebben). Desnoods een vleugje marihuana. Maar de geur van bossen in een stad van grachten en kinderkopjes als Amsterdam? Bij Le Labo noemen ze het een neochypre: tegelijk traditioneel en progressief, net zoals de stad. Chypre moet zowat de meest misbruikte term in de parfumerie zijn. Sinds eikenmos (een van de sleutelingrediënten, net zoals bergamot, patchoeli en labdanum) nog slechts in beperkte mate gebruikt mag worden (en vanaf 2019 wordt dat nog strenger en bijgevolg quasi onmogelijk om nog een echte chypre te maken) lijkt het alsof het volstaat om wat patchoeli in een fruit- of bloemenparfum te gebruiken om het chypre te mogen noemen. Maar Mousse de Chêne 30 is een mooi voorbeeld dat het wel degelijk nog kan om een ‘old skool’ chypre met nieuwe materialen te maken. Misschien iets te strak en te groen voor de doorsnee neus, maar liefhebbers van het genre gaan hier gelukkig van worden.
Cuir 28: Dubai
Dubai is een van de interessantere plekken voor parfumerie. Als je van zwaar geschut houdt, tenminste. Leer, rokerig hout, dierlijke noten en vanille. Maar Dubai mist authenticiteit voor mij, en dat doet dit parfum ook. Wanneer ik de ingrediënten hoorde zette ik me al schrap voor zwaar geschut. Maar het is luchtiger uitgewerkt, misschien aangepast aan de Westerse neus? De opening is leer, bijna bitter zelfs. Maar daarna wordt de geur soepeler, dankzij een rokerige vetiver die uiteindelijk overgaat in een musky vanillebasis. Ledergeuren zijn niet voor iedereen weggelegd, en daardoor ook niet zo courant. In het genre bestaan er mooiere, maar ook heel wat slechtere voorbeelden.
Info
Le Labo City Exclusives hebben een eau de parfum concentratie (Tubereuse 40 en Poivre 23 zijn extraîts de parfum) en bestaan in 15 ml (103 euro), 50 ml (271 euro) en 100 ml (395 euro). Of als parfumolie (30 ml: 258 euro), balsem (7,5 ml: 139 euro). De sample set (5 x 5 ml naar keuze) kost 50 euro. De City Exclusives zijn tot eind september te koop bij Le Labo, Wapper 31, 2000 Antwerpen. www.lelabofragrances.com
Lees ook
Le Labo, een nieuw beautyadres in Antwerpen
