Op een druilerige herfstdag in Antwerpen is parfumeur Cecile Zarokian in Antwerpen, waar ze enkele nicheparfumerieën bezoekt waar ze haar creaties verkopen. Vlak voor ze een talk geeft bij Necessities, ontmoet ik haar voor een koffie. Een mooie, elegante vrouw die voorbestemd was om in de sporen van haar vader te volgen als arts. Maar gelukkig ontdekte ze op tijd dat je ook parfumeur kon worden.
Van arts tot parfumeur
“Ik heb eerst geneeskunde gestudeerd, want ik wilde kinderarts worden. Mijn hele leven al heb ik veel aandacht gehad voor geuren. Ik herkende het wasmiddel waarmee de moeders van mijn vriendin hun kleren wasten, ben dol op de geur van papier, hield de parfumstalen bij die mijn moeder van de parfumerie meebracht, … Maar ik had geen idee dat parfums maken een beroep kon zijn. Toen ik een vriendin hoorde vertellen over de parfumschool, was ik meteen geïntrigeerd. Ik deed ingangsexamen van Isipca en slaagde. Tijdens mijn stage bij Robertet in Grasse leerde ik nog veel meer dan op school. Daarna kon ik in het bedrijf aan de slag, in Parijs. Toen daar een besparingsronde was verloor ik mijn job, als een van de jongste parfumeurs.”
De uitdagingen van een zelfstandig parfumeur
Haar ontslag gaf haar de duw die ze nodig had, om de sprong te wagen als zelfstandig parfumeur. “Dat was een enorme gok waar ik geen moment spijt van heb gehad.” Bekent Cécile. “Als zelfstandige heb je een enorme vrijheid. Maar het is niet evident. Want je moet àlles doen. Ik sta niet de hele dag in het lab, want ik moet ook een business runnen: vergaderen met klanten, e-mails en bestellingen opvolgen, zorgen dat ik de juiste ingrediënten voor mijn projecten vind, mijn PR verzorgen, projecten opvolgen (ruiken hoe de geuren evolueren en bijsturen), maar ook trade shows en events bezoeken,… Geen enkele dag is hetzelfde, het is erg afwisselend. Maar creëren doe je vooral in je hoofd. Je ideeën schrijf je uit in formules.”
Een gesloten wereld
Buiten al die ballen in de lucht houden is haar grootste uitdaging wellicht het gesloten karakter van de sector. “Producenten leggen veel geld op tafel, louter en alleen om voorstellen te mogen doen voor een briefing. Daarnaast kunnen ze ook marktstudies bieden. Dat kun je niet als zelfstandige. Dus moet ik merken overtuigen om me te vertrouwen en me een kans te geven.”
Nochtans is Cécile niet van de minsten. Toen ze nog als leerlingparfumeur bij Robertet werkte, won ze de briefing van Amouage met Epic Woman. Dat parfum is vandaag nog altijd een van de bestsellers van Amouage. Pas 10 jaar later nam ze opnieuw contact op met het merk, toen er een nieuwe ceo en creatief directeur -de belg Renaud Salmon- kwam. Het klikte en Salmon vroeg haar om een voorstel te doen voor een vanillegeur. Dat werd Material, dat op minder dan een jaar klaar was, wat redelijk snel is. “Wanneer je voor een merk met een sterk DNA werkt, zijn de opties niet eindeloos. Bovendien ben ik zelfstandige en moet ik dus zeer efficiënt werken. Ik stel enkel zaken voor waar ik zelf volledig achter sta. Al staat mijn persoonlijke smaak los van mijn werk.”
De composities van Cécile Zarokian voor Amouage
Epic Woman (2009)
Epic was het eerste parfum van Cécile. Ze werkte toen nog als leerling-parfumeur bij Robertet. “Amouage was toen nog redelijk onbekend. Mijn mentor had geen tijd en gaf me het project door. De briefing was de Zijderoute naar China en de ingrediënten van de Specerijenroute. Ik nam een risico en koos niet voor de voor de hand liggende kruiden en specerijen, maar gebruikte ze subtieler. Ik vertrok van een roos die ik mysterieus maakte met wierook. Het merk vond het fantastisch en gaf me het project, tot mijn ongeloof. Ik mocht zelfs mijn naam op het project zetten, terwijl ik nog geen officieel parfumeur was. Dat parfum lanceerde mijn carrière.”
Epic 56 Woman (2021)
Epic was met een concentratie van 25% al redelijk intens, voor een eau de parfum. Maar Renaud Salmon wilde het nog intenser en bestelde een extraît de parfum versie van Epic. Maar wanneer je een nog hogere concentratie maakt, betekent dat minder alcohol, waardoor het parfum minder evolueert. Tegelijkertijd moest het extraît een toegevoegde waarde hebben. Een dubbele uitdaging, dus. “Ik gebruikte voor Epic 56 de Centifoliaroos in plaats van de Turkse roos. Die heeft een zoeter, rijker en fruitiger aroma, maar is moeilijker te krijgen, aangezien Grasse slechts kleine hoeveelheden produceert, meestal gereserveerd voor Chanel en Dior. Daarnaast werkte ik met kruiden als kruidnagel, kaneel en roze peper voor een sprankelende aanzet. De basis wilde ik nog donkerder en rijker, dus pushte ik de amber en voegde een beetje oud toe. Je ruikt het nauwelijks, ik heb het meer voor zijn effect gebruikt.”
“Eenzelfde compositie ruikt anders in verschillende concentraties, omdat ze bepaalde noten beter doen uitkomen.” Legt Cécile uit. “Voor Epic 56 bleek de ideale concentratie op 56% te liggen, ongemeen hoog, zelfs voor een extraît de parfum! Daarnaast kunnen ook processen zoals maturatie (het laten rusten van de parfumolie, zodat alle ingrediënten zich kunnen uitdrukken) en maceratie (het oplossen van het concentraat in alcohol) een effect op de geur hebben. Amouage koos voor een proces van 5 maanden, wat een absolute luxe is!”
Material (2021)
“Renaud wilde een echte vanillegeur, geen goedkope cakegeur. Material is niet de gebruikelijke gourmand, maar toont vanille in al zijn rijkelijke glorie, met zijn hout- en lederfacetten. Het aroma van vanillepeulen is rijk, donkerder, kruidig, zwaar, lederachtig, zelfs dierlijk. Vanille is een van de duurste ingrediënten, dus dat kun je niet goedkoop maken. Dat was geen probleem, ik kreeg het budget. De inspiratie van het parfum, de song Material Girl van Madonna, is dus niet ver gezocht.”
Royal Tobacco, The Library Collection Opus XIV (2022)
“Ik wilde een tabaksparfum maken, maar iets anders dan wat er al bestaat. De meeste tabaksgeuren zijn zoet, honingachtig, ze ruiken niet echt naar tabak. De idee achter de geur was een fusie tussen Oman en Cuba. Rook verbindt die 2: in Oman heb je het alomtegenwoordige wierook, in Cuba de sigaarbladeren. Dat werd het hoofdakkoord. Dat vulde Cécile aan met een groen aromatisch topakkoord (anijs, lavendel, basilicum), een kruidig-fruitig hart met kruidnagel, zoethout, komijn en gedroogde pruim en een donkere lederbasis (guaiac en berk). “Ik werkte op de evolutie van een brandende sigaar, van het aansteken tot het einde. Het contrast tussen de warmere facetten van tabak en de koude, rokerige assen.”
Silver Oud, The Library Collection Opus XIII (2022)
Een oudgeur maken die anders is dan wat er al op de markt is, die zowel echte oudkenners (zoals de koninklijke familie van Oman, de eigenaars van Amouage) als een breder publiek van leken, kon bekoren. Geen kleine uitdaging. “Echte oudolie heeft een stalgeur” weet Cécile. “Het is een erg dierlijke, lederachtige, rijke, donkere en zware geur.” Bovendien is het enorm duur, waardoor het meestal wordt nagemaakt, als een rokerig houtakkoord. Cécile koos om het te combineren met vanille, om het dierlijke van de oud te temmen. “Bovendien heeft vanille iets verslavend, waardoor je er aan wilt blijven ruiken.” Het oud-vanille akkoord werd verrijkt met hout (patchoeli, ceder en cypriol) en een rokerig-warme basis (castoreum, berk, amber en guaiac).
Info
Amouage eau de parfum 50 ml: 240 euro, 100 ml: 325 euro, extraît de parfum 100 ml: 440 euro. Te koop bij o.a. Necessities in Antwerpen. Meer verkooppunten vind je via luxurycosmetics.be. Meer info over het werk van Cécile Zarokian vind je op www.cecilezarokian.com
Lees ook
Studie van vanille: Amouage Material en Boundless
Follow
[…] in Gent, Cocon en Peaufiné in Antwerpen, …) en interessante ontmoetingen (o.a. parfumeurs Cécile Zarokian en Hiram Green, beauty entrepreneur Irene Forte). Mijn persoonlijk hoogtepunt? Ongetwijfeld mijn […]