Parfumeur Pierre Guillaume is een spraakwaterval: zijn mond kan amper zijn vlugge gedachten volgen. Een knappe, typische Fransman met een zeker “je m’en fou” gehalte, maar tegelijkertijd ontwapenend charmant door zijn nuchtere authenticiteit. We ontmoeten hem in Brussel, bij Senteurs d’Ailleurs waar hij zijn nieuwste parfum Isparta (de parfumbespreking lees je hier) komt voorstellen.
Autodidact
Pierre Guillaume is een Frans chemicus die door “een samenloop van omstandigheden en toevallige ontmoetingen” met het formuleren van geuren begon te experimenteren. “Ik ben een autodidact, deed maar wat,” vertelt hij daarover. Zijn eerste parfum, Cozé, een ‘gourmand boisé’ die hij op zijn 25ste maakte, viel in handen van enkele bloggers, waaronder de Amerikaanse Chandler Burr. De invloedrijke Burr omschreef Cozé als “the coolest of European new fragrances from a young French chemist”. Dat is in parfumland het equivalent van een heiligverklaring. Parfumaficionados omarmden het merk en roemden het voor zijn bijzonder en ander karakter.
Guillaume stond erbij en keek ernaar. “Er werden hele theorieën aan opgehangen, maar eigenlijk was het gewoon mijn incompetentie die het succes van Cozé bepaalde. Dat parfum heeft immers geen top, omdat ik gewoon geen citrusnoten ter beschikking had. Daarom ruik je meteen het hart: een behoorlijk kruidige tabakgeur die tegelijkertijd toch iets enveloppant heeft. Maar dat was geen bewuste keuze, eigenlijk deed ik maar wat. Het resultaat was voor mij eerder een geur dan een echt parfum.”
Nuchterheid en humor
Hoewel hij zijn initiële succes te danken heeft aan enkele invloedrijke bloggers, is Pierre Guillaume sceptisch. “Als de bloggers het goedvinden, verkoopt het meestal voor geen meter. De parfums die kritisch werden onthaald, bleken achteraf de grote commerciële successen te zijn.” Zoals Musc Maori bijvoorbeeld, een parfum dat ruikt naar een dampende kop chocolademelk en de bestseller is in Rusland.
Humor heeft Pierre Guillaume ook. De vrouw van de Russische verdeler, een ex-miss op stilettohakken en dure designertassen, vroeg hem om haar een parfum aan te raden. Hij verzon ter plekke een erotische fantasie als thema van het parfum en omschreef het als “een liefdesnacht met een engel“. Een insidergrapje met zijn personeel. Dat parfum, Louanges Profanes (2008), een zachte oosterse geur, werd overigens door het Franse magazine Elle uitgeroepen tot het parfum van het jaar.
Speciale technieken
Twee parfums uit het gamma ondergingen een speciale techniek: de photo-affinage, een verouderingstechniek die door middel van UV-bestraling een soort ‘patine’ op de geuren legt. Ook weer toevallig ontdekt. “Een vriendin had mijn parfums in de etalage van haar boetiek gezet. Voor kerst had ze een speciale winteretalage ingericht met extra licht dat de hele nacht door bleef branden. De volgende ochtend belde ze me in paniek op: de kleur en de geur van de parfums was veranderd. Licht en warmte zijn immers de twee grote vijanden van parfum. En door de UV-bestraling waren bepaalde ingrediënten van de parfums inderdaad op korte tijd aangetast. In het geval van Cozé kregen de vele kruiden een soort luminositeit.” Cozé roept zijn kindertijd op, meerbepaald het houten kistje waar de sigaren van zijn vader in lagen. Het parfum heeft iets scherp en ‘omarmend’ tegelijkertijd: de scherpe houtgeur van een sigarenkistje, met het vanilleachtige aroma van sigaren.
De andere geur waarbij photo-affinage gebruikt werd, is L’Eau de Circé, een fruitige bloemengeur die iets melancholisch krijgt. De techniek is niet op elk parfum toe te passen. Het werkt bijvoorbeeld niet met citrusvruchten en bloemen. Photo-affinage geeft de geuren iets nostalgisch, alsof je na dertig jaar een fles opdiept uit de kast van je grootmoeder.
Nostalgie en eigenzinnigheid
Veel toeval dus, maar toch hebben de parfums een bepaald raffinement dat Guillaumes talent verraadt voor composities waar heel vaak naar contrasten en spanningen wordt gezocht tussen verschillende ingrediënten. Zijn stijl is een tikje melancholisch en zijn parfums zijn eigenzinnig in de zin dat ze vaak een onverwachte twist hebben. De meeste geuren kunnen zowel door mannen als vrouwen gedragen worden, marketing interesseert Guillaume niet echt.
Pierre Guillaume minimaliseert ook zijn zakelijk talent. “Alle boetieks die mijn parfums verkopen hebben ons zelf gecontacteerd. Wanneer een winkel onze parfums goed aanvoelt, mag die ook de Collection Sur Invitation verkopen. Die heeft een meer nostalgische stijl.” Niet meteen een hard sell techniek, maar stilzitten doet hij niet. Intussen heeft hij al 3 parfummerken. Naast Parfumerie Générale, is er ook Huitième Art Parfums. Ontwikkeld in samenwerking met Octavian Coifan, een parfumhistoricus en -criticus, om de achtste verjaardag van Pierre Guillaume te vieren. En onlangs nam hij Phaedon over. In totaal heeft hij momenteel een zestigtal geuren ontwikkeld. Hoe hij dat allemaal bolwerkt? “Ik werk gewoon van 8 tot 6, zoals iedereen. En soms gaat het echt snel. Louanges Profanes was op een kwartier klaar. Maar op Isparta 26 heb ik anderhalf jaar gewerkt. En dan duurt het nog een jaar voor het uitkomt. Dan heb ik het helemaal gehad, eerlijk gezegd. Ik heb behoefte aan afwisseling.”
Info
De parfums van Pierre Guillaume zijn te koop bij Senteurs d’Ailleurs in Brussel, Necessities in Antwerpen en Liquides Confidentiels in Namen. Pierreguillaumeparis.com
Lees ook
Isparta 26 is de brutale roos van Pierre Guillaume
