Waarom veel klassiekers gedateerd zijn…
Wanneer ik parfumklassiekers laat ruiken tijdens consultaties of lezingen, merk ik dat veel mensen ze gedateerd vinden. Dat heeft enerzijds te maken met het feit dat sommige parfums een bepaalde periode zo hebben gemarkeerd dat je ze associeert met het verleden. Maar ook de manier van parfums maken is de laatste jaren zo geëvolueerd dat een geur die ouder is dan tien jaar vaak als zwaar en ouderwets overkomt. Neem Poison van Dior bijvoorbeeld: een geurbom van de zwoelste bloem (tuberoos) die zo ‘luid’ was dat sommige restaurants het parfum verboden. Destijds een absolute bestseller, maar vandaag de dag zullen veel mensen het ondraagbaar vinden. Frisse geuren lijken daar veel minder last van te hebben. Eau de colognes als Hermès Eau d’Orange Verte, Acqua di Parma Colonia Assoluta en Roger & Gallet Aqua di Colonia hebben iets klassiek, maar worden nog altijd met plezier gedragen.
… maar frisse parfums daar minder last van hebben
Ook L’Eau d’Issey van Issey Miyake is zo’n schoolvoorbeeld. Dit parfum werd bijna 25 jaar gelanceerd, in het begin van de jaren negentig. Het is een van de boegbeelden van de aquatische parfums, die de mensen verleidden met een nieuw soort frisheid. Moe van alle blingbling en powerluchtjes uit de jaren tachtig, zoals Giorgio Beverly Hills of Poison, gingen mensen op zoek naar subtielere, natuurlijkere geuren. En Issey Miyake gaf hen dat. Het ontwikkelingsproces was nochtans geen gemakkelijke bevalling. De modeontwerper hield namelijk niet van parfum. In de Japanse cultuur wordt nauwelijks parfum gedragen, omdat het anderen zou kunnen storen. Miyake wilde iets dat zuiver als water rook. Verschillende parfumeurs beten er hun tanden op stuk, maar Jacques Cavallier wist in de recordtijd van twee maanden een geur te ontwikkelen die Miyake overtuigde. Het vernieuwende aan L’Eau d’Issey is het feit dat zijn frisheid niet van citrusnoten komt. Het komt van Calone, een synthetische molecule die naar waterachtige meloen ruikt.
waterfrisheid in de 21e eeuw: L’au d’Issey Pure
Hoewel ik nog veel mensen ken die L’Eau d’Issey met plezier dragen, brengt Issey Miyake nu L’Eau d’Issey Pure uit, dat het concept van waterfrisheid naar de eenentwintigste eeuw vertaalt. Als L’Eau d’Issey ruikt naar de waterdruppels die opdrogen op de bloemblaadjes na een fikse regenbui, dan is L’Eau d’Issey Pure een zilte bries die in je neus kriebelt bij een wandeling aan zee. Hoewel beide geuren duidelijk verwant zijn, is L’Eau d’Issey Pure meer zilt en ‘aards’. Het ruikt minder bloemig, ‘menselijker’, als water op de huid. Cashmeran, een molecule die het midden houdt tussen hout en muskus, geeft dat tweede huid effect dat tegenwoordig zo gewild is. Het maakt een parfum sensueel op een moderne, niet zware manier. L’Eau d’Issey Pure is een eerder discrete geur die ongelooflijk lang houdt, nog koppiger dan zijn grote zus.
Info
Issey Miyake L’Eau d’Issey Pure eau de parfum 50 ml: 76,50 euro. Te koop in de parfumerie, o.a. Ici Paris XL
