The Body Shop viert zijn veertigste verjaardag

De evolutie van The Body Shop

Veertig jaar geleden begon een doortastende dame een winkel in verzorgingsproducten, gemaakt met fair trade ingrediënten. Anita Roddick raakte een gevoelige snaar met haar sociaal engagement en The Body Shop werd een wereldwijd succes. Veertig jaar later is Dame Roddick niet meer en het merk al 10 jaar in handen van cosmeticareus L’Oréal. Die overname stuitte op fel protest, alsof Roddick haar ziel aan de duivel verkocht. Maar haar principes raakten langzaamaan geïmplementeerd in de cosmeticagroep. Zo is er een directeur duurzame ontwikkeling aangesteld en een team dat fair trade alternatieven zoekt voor courante ingrediënten.

Fairtrade pionier

Intussen is fair trade een modieus begrip geworden. Elk modern merk flirt wel in meerdere of mindere mate met die principes. Op dat vlak lijkt The Body Shop de kaas van zijn brood te laten eten door de concurrentie. Je zou verwachten dat het merk ook een voortrekkersrol zou opnemen in het ecologisch bewustzijn dat nu opkomt. En al namen ze jaren geleden al het initiatief om hun klanten aan te moedigen om lege verpakkingen terug te brengen voor een recyclage programma, de formules bleven eerder standaard.

Naar aanleiding van de veertigste verjaardag werd het ambitieuze Enrich Not Exploit programma op touw gezet dat met toeters en bellen aan de pers werd voorgesteld. Dat bestaat uit 3 P’s: People (door community trade te verdubbelen), Products (transparanter communiceren over het ecogehalte van de ingrediënten) en Planet (de ecologische voetafdruk van hun winkels en verpakkingen verkleinen). Van een merk als The Body Shop verwacht ik niet anders. Maar worden die intenties ook vertaald in de producten? We namen de drie belangrijkste nieuwigheden onder de loep.

Oils Of Life Intensely Revitalising Sleeping Cream

The Body Shop heeft ambitie. Dat zie je duidelijk aan de verpakking: een zware glazen pot, een gouden etiket en een strakke vormgeving suggereren kwaliteit. Inspelend op de oliehype die momenteel heerst, combineert deze lijn de oliën van camelia (voedend), rozenbottel (onverzadigde vetzuren) en zwart komijnzaad (anti-oxidanten). Een cocktail van 7 essentiële oliën (lavendel, rozemarijn, geranium, sinaasappel, lavandin, marjolijn en kamille) hebben een regenererend effect en geven een natuurlijke, kruidige geur.

De sleeping cream doet mijn huid zacht en comfortabel aanvoelen. De romige geltextuur is daar niet vreemd aan: hij smeert vlot uit, voelt verfrissend aan en wordt snel geabsorbeerd. Erg aangenaam in gebruik en in een opvallend grote hoeveelheid: 80 ml in plaats van de normale 50 ml. Hij is dan ook bedoeld om royaal door te smeren op nek en decolleté. Geknipt voor de 30+ huid, die al wat hulp kan gebruiken. Al zal de droge huid nog wat meer nodig hebben, vermoed ik.

Hemp Protector Rescue Balm

Deze Rescue Balm Moisturizer is een wax van verschillende oliën en wassen. De solide textuur smelt wanneer je erover wrijft. Hij is bedoeld voor de heel droge plekjes. Mijn zoon van 10 is een ideaal proefkonijn en vindt het blik met cannabis motief ‘best cool’. (Is dit educatief verantwoord?) Er staat inderdaad cannabiszaadolie op de ingrediëntenlijst, maar in hogere sferen geraak je er niet van. Een fijn product, maar eerder lokaal te gebruiken omdat het behoorlijk vet is.

British Rose lijn

Een van de opvallendste nieuwkomers is de British Rose lijn. Een douchegel, scrub, handcrème en lichaamscrème ruiken naar ‘handgeplukte’ Britse rozen. We zien een filmpje van een rozenboerderij in Herefordshire die de rozen kweken. Alleen… de velden met rozenstruiken die fotogeniek in beeld gebracht worden, lijken me niet zo groot. De ingehuurde aromatherapeute, die de producenten kent, geeft na wat aandringen toe dat de oogst van die ene boerderij waarschijnlijk niet zal volstaan om op internationale schaal (3000 winkels in 60 landen) producten te maken.

En hoe zit het met de ingrediënten? De douchegel is een standaard formule met sulfaten. De exfoliating gel body scrub heeft een fijne korrel van walnotenpoeder en echte rozenblaadjes, een frisse geltextuur en ruikt initieel meer naar amandelen dan rozen. Mijn favoriet is de body butter, met een botertextuur die de huid comfort en een subtiele lichtroze gloed geeft.

Ecoverpakkingen?

Behalve over de nieuwe strakke look, wordt verder weinig verteld over de verpakkingen. Nochtans las ik in The Huffington Post dat The Body Shop verpakkingen wil gaan produceren met een technologie die methaan (een schadelijk gas dat het broeikaseffect versterkt) gebruikt in plaats van ruwe olie. Daar wordt niet over gerept bij deze lanceringen. De groene revolutie is blijkbaar nog niet op kruissnelheid.